Το Σταντ Μποέ βρίσκεται σε έναν άσημο δρόμο σε ένα μικρό προάστιο στις βόρειες παρυφές του Παρισιού. Αν δεν ήταν οι προβολείς να στέκουν πάνω από την ταπεινή κεντρική κερκίδα, θα περνούσε απαρατήρητο σε όποιον περνούσε από εκεί χωρίς να γνωρίζει ότι εκεί έχει την έδρα της μια ποδοσφαιρική ομάδα μεγάλης ιστορικής σημασίας. Και θα συνέχιζε την πορεία του προς το κύριο αξιοθέατο της περιοχής, την περίφημη υπαίθρια αγορά λίγα τετράγωνα μακριά.
Το Σεντ Ουέν δεν είναι μια από τις πιο λαμπερές γειτονιές της γαλλικής πρωτεύουσας. Σίγουρα δεν μπορεί να συγκριθεί σε λάμψη με το Παρκ ντε Πρενς, την έδρα της Παρί Σεν Ζερμέν. Εκεί υπάρχουν φαρδιές δεντρόφυτες λεωφόροι και ακριβά διαμερίσματα.
Αλλά αυτό το προάστιο είναι το σπίτι του Ερυθρού Αστέρα, της ποδοσφαιρικής ομάδας που ιδρύθηκε σε ένα μικρό καφέ πριν από 127 χρόνια από τον 24χρονο Ζιλ Ριμέ, τον μακροβιότερο πρόεδρο της FIFA και τον άνθρωπο προς τιμή του οποίου ονομάστηκε το πρώτο τρόπαιο του Παγκοσμίου Κυπέλλου…
Περίπου έξι χιλιόμετρα χωρίζουν τις δύο περιοχές του Παρισιού, τους πρίγκιπες από τους εργάτες, αλλά στην πραγματικότητα η απόσταση είναι πολύ μεγαλύτερη. Από τη μία η μικρή, ταπεινή ιστορική ομάδα, μια από τις τέσσερις αρχαιότερες στη Γαλλία, από την άλλη αυτή που ιδρύθηκε το 1970 και τα τελευταία χρόνια ανήκει στο Κατάρ και την φανέλα της έχουν φορέσει ο Λιονέλ Μέσι, ο Νεϊμάρ, ο Κιλιάν Μπαπέ, ο Ζλάταν Ιμπραΐμοβιτς, ο Ντέιβιντ Μπέκαμ και άλλοι λαμπεροί αστέρες του ποδοσφαίρου.
Κι ενώ η Παρί Σεν Ζερμέν θέλει να κυριαρχήσει στην Ευρώπη, ο στόχος του Ερυθρού Αστέρα, με έμβλημα το κόκκινο αστέρι, είναι εντελώς διαφορετικός. Ο Ριμέ και οι συνιδρυτές του, στους οποίους περιλαμβανόταν ο αδελφός του Μοντέστ, είχαν ένα άλλο όραμα και αυτό υπηρετούν μέχρι και σήμερα οι «κληρονόμοι τους».
Το Σεντ Ουέν ήταν ανέκαθεν μια γειτονιά με ποικιλομορφία. Σε αυτό συνέβαλε, φυσικά, η εγκατάσταση των μεταναστών από πρώην γαλλικές αποικίες στην Αφρική και την Καραϊβική, είναι η περιοχή με το υψηλότερο ποσοστό μεταναστών στη χώρα. Ο σοσιαλιστής πρώην πρόεδρος της Γαλλίας Φρανσουά Ολάντ, ο οποίος συχνά βρισκόταν στο Stade Bauer στα νιάτα του, είχε μιλήσει για την σημασία του Ερυθρού Αστέρα σε μια «πολυμορφική και πολυπολιτισμική Γαλλία».
Οι οπαδοί αυτής της ομάδας, αντιφασίστες σε πολύ μεγάλο ποσοστό τους, δεν πάνε στο γήπεδο για να δουν τους παίκτες που υποστηρίζουν να νικούν. Γι’ αυτούς το ποδόσφαιρο είναι ένα κοινωνικό φαινόμενο και μέσω αυτού μπορούν να στείλουν τα μηνύματά τους προς πάσα κατεύθυνση. Είναι το «against modern football» κόντρα στα πετροδόλαρα που έχουν συσσωρευτεί λίγα χιλιόμετρα μακριά τους. Είναι από τη μία τα εκτυφλωτικά φώτα στα Ηλύσια Πεδία και τα εκατομμύρια του εμίρη, από την άλλη ο κόσμος του Εμίλ Ζολά, του Βίκτορ Ουγκό, του Μαρσέλ Προυστ, κυρίως αυτού… Σε μια αναζήτηση του χαμένου χρόνου.
Κάθε χρόνο τιμούν την επέτειο του θανάτου του Ρίνο Ντέλα Νέγκρα, ενός ποδοσφαιριστή που αποκτήθηκε την δεκαετία του 1940 και ενώ δεν φόρεσε ποτέ την φανέλα του Ερυθρού Αστέρα, εντούτοις θεωρείται ο ήρωας της ομάδας! Για ποιο λόγο; Είχε βρει καταφύγιο στο Παρίσι αφού κατάφερε να διαφύγει μαζί με τους γονείς του από τη φασιστική Ιταλία του Μπενίτο Μουσολίνι και αποφάσισε να ακολουθήσει ποδοσφαιρική καριέρα.
Πριν καν κάνει την πρώτη συμμετοχή του, ο Ντέλα Νέγκρα εντάχθηκε στο γαλλικό αντιστασιακό μέτωπο, πολέμησε εναντίον των ναζιστικών δυνάμεων και, μεταξύ άλλων, συμμετείχε στη δολοφονία του Γερμανού στρατιωτικού των χιτλερικών δυνάμεων Βον Απτ. Οι Γερμανοί τον συνέλαβαν και τον εκτέλεσαν στις 21 Φεβρουαρίου του 1944. Τα ρούχα του, μέσα στα αίματα, θα επιστραφούν στη μητέρα του, όπως και ένα σημείωμά του, το οποίο έγραφε: «Nα πείτε γεια και αντίο στον Ερυθρό Αστέρα».
Η ιστορία του αγώνα και της αυτοθυσίας του έγινε σύμβολο για τους οπαδούς του συλλόγου… Δημιούργησαν το πρόγραμμα «Ποδόσφαιρο των πολιτών» και ασχολούνται με την τοπική κοινότητα προσπαθώντας μέσω διαφόρων πρότζεκτ να στηρίξουν τους κατοίκους. Ο Ερυθρός Αστέρας δεν είναι για τους φτωχούς ή για τους πλούσιους, είναι για όλους.
«Ο Ερυθρός Αστέρας είναι ένας underground και ρομαντικός σύλλογος, όπου δεν υπάρχει απολύτως κανένα κοινωνικό στάτους. Ο κόσμος αγαπάει την ομάδα γιατί ακόμα έχει αυτόν τον παλιομοδίτικο ποδοσφαιρικό παλμό. Ο σύλλογος δεν δημιουργήθηκε απλά για να νικάει. Είναι ένα πολύ δυνατό σύμβολο ελευθερίας και δημιουργικότητας, κάτι που δεν το συναντάς συχνά. Είμαστε ένας μοναδικός σύλλογος. Δεν προσπαθούμε να το παίξουμε εναλλακτικοί. Είμαστε απλά αυτό που δείχνουμε.
Δεν προσπαθούμε να βρεθούμε απέναντι στην Παρί Σεν Ζερμέν, την οποία σεβόμαστε, γιατί ο σύλλογός μας βασίζεται στον σεβασμό, στην αγάπη και στη διαφορετικότητα και δεν κοιτάζουμε τι κάνουν οι άλλες ομάδες. Αυτό που θέλω να πω είναι ότι ο Ερυθρός Αστέρας δεν είναι μόνο ένας ποδοσφαιρικός σύλλογος, αλλά ένας τρόπος ζωής. Έχουμε μοναδικούς οπαδούς, που είναι ευαισθητοποιημένοι σε κοινωνικά ζητήματα και βοηθούν αυτούς που το έχουν ανάγκη. Είναι και πολιτικοποιημένοι, αλλά με ανεκτικότητα στις απόψεις. Και φυσικά πάντα τραγουδούν και υποστηρίζουν τον Ερυθρό Αστέρα ανεξαρτήτως αποτελέσματος, κάτι που είναι ασυνήθιστο στη Γαλλία» έχει πει ο Νταβίντ Μπεγιόν, ο οποίος εργάζεται στον σύλλογο ως διευθυντής… δημιουργικού τμήματος αφού πρώτα είχε αγωνιστεί στη Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ δίπλα στον Κριστιάνο Ρονάλντο, τον Πολ Σκόουλς, τον Ράιαν Γκιγκς.
Τι σημαίνει αυτό το δημιουργικό τμήμα; Ότι στις ακαδημίες του Ερυθρού Αστέρα δεν διδάσκεται μόνο το ποδόσφαιρο στα νέα παιδιά, αλλά επίσης στόχος είναι η πνευματική καλλιέργειά τους, όσο αυτό είναι δυνατόν. Ότι στόχος δεν είναι μόνο να βρουν διέξοδο τα παιδιά στην μπάλα, αλλά να ανοίξουν μπροστά τους νέοι ορίζοντες μέσω της τέχνης, των βιβλίων, της παιδείας.
«Δεν αγοράζουμε πολιτισμό, διότι δεν έχουμε την πολυτέλεια, αλλά μας αρέσει να δημιουργούμε πολιτισμό. Γι’ αυτό κάνουμε τα πράγματα διαφορετικά. Μια μέρα ήμουν στο Τόκιο, παίζαμε ποδόσφαιρο εκεί και είδα έναν τύπο που είχε μια πορτοκαλί φανέλα του Ερυθρού Αστέρα. Παράγουμε μόνο 20 από αυτά για την Colette, ένα κατάστημα στο Παρίσι!
Αυτό δεν μας κάνει πλούσιους, αλλά όταν το κοιτάς και σκέφτεσαι την αγάπη και το πάθος που βάζουμε γύρω από τον σύλλογο, φυσικά νιώθεις μια αίσθηση ευτυχίας μόνο και μόνο για να πεις ότι λειτουργεί, ότι μερικοί άνθρωποι συγκινούνται από αυτή την ιστορία. Η ιστορία του συλλόγου, και το πίστευα απόλυτα ακόμα και όταν ήμουν παίκτης, είναι ότι δεν αφορά μόνο την απόδοση. Φυσικά είναι σημαντικό να αποδίδουμε και να προσπαθούμε να προβιβαστούμε, θέλουμε να χρησιμοποιήσουμε τον ποδοσφαιρικό σύλλογο για να στείλουμε ένα μήνυμα· θέλουμε να είναι καλοί πολίτες, πρέπει να δουλέψουμε το σώμα και να τροφοδοτήσουμε το μυαλό» λέει ο Μπεγιόν.
Όπως είπε ο Πολ Πογκμπά, που μεγάλωσε εκεί κοντά, στους Financial Times το 2018, «Υπάρχει μόνο ποδόσφαιρο. Είτε στο σχολείο είτε στη γειτονιά, όλοι θα παίξουν ποδόσφαιρο. Αυτό είναι που μας βοηθά να μην κάνουμε ανόητα πράγματα».
Το πρόβλημα εδώ δεν είναι να εντοπίσουν τα ταλέντα, αλλά να τα κρατήσουν. Όπως έχει πει ο Πολ Ντικασού, διευθυντής επικοινωνίας του Ερυθρού Αστέρα, σύλλογοι όπως αυτός χάνουν τους καλύτερους παίκτες τους όταν γίνουν 16 ετών. Για παράδειγμα, ο Πογκμπά, ο οποίος έπαιζε για την κοντινή Τορσί,, έφυγε για τη Χάβρη και μετά η Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ.
Αγωνιστικά, η ομάδα προβιβάστηκε και υποβιβάστηκε στις διάφορες κατηγορίες πολλές φορές, βρέθηκε ακόμα και στη μεγάλη κατηγορία, αλλά από το 1975 δεν έχει παίξει στη Ligue 1, πτώχευσε και ξαναστάθηκε στα πόδια της.
Και το βράδυ του περασμένου Σαββάτου κέρδισε την άνοδό της στην δεύτερη κατηγορία του γαλλικού πρωταθλήματος. Ένα μικρό επίτευγμα για τους πολλούς, ένα σπουδαίο επίτευγμα για αυτούς τους λίγους του Σεντ-Ουέν. Η δική τους ιστορία γράφεται με τα λίγα, εξάλλου δεν ζήτησαν ποτέ τα πολλά…
BA🔥ER #LeRedStarEnLigue2 #LaLigue2àBauer
— Red Star FC ✪ (@RedStarFC) April 19, 2024
📸 by Furopics pic.twitter.com/KyL55ZR8xX
Le 9-3 influence Paname 💚#LeRedStarEnLigue2 #LaLigue2àBauer pic.twitter.com/jQT7aJV1zR
— Red Star FC ✪ (@RedStarFC) April 19, 2024