Θες σουτέρ; Θα βρεις καλύτερο απ’ τον Σλούκα. Θες περισσότερες ασίστ; Θα βρεις παίκτες που είχαν καλύτερο μέσο όρο στις τελικές πάσες. Θες αθλητικότητα; Δεδομένα θα βρεις κάποιους καλύτερους. Απλά όταν θες να νικήσεις, θα πάρεις Σλούκα. Τί θα βρεις μπροστά απ’ αυτόν; Απλά κανέναν στην Euroleague.
Τη στιγμή που τα πράγματα σκληραίνουν, οι σκληροί είναι αυτοί που αντέχουν και προχωρούν. Ο Σλούκας είναι… μπαρουτοκαπνισμένος, πνευματικά, αγωνιστικά, ποιοτικά, ψυχικά, έχει την καρδιά και τα… καρύδια. Ένα «πακέτο» που μόνο αυτός μπορεί να προσφέρει σε όποια ομάδα κι αν αγωνίζεται. Το έδειξε και την περασμένη σεζόν παρά τις διαφορές και το ξενέρωμα. Αυτός πήγε τον Ολυμπιακό στο Final Four. Μόνος του ουσιαστικά, με συμπαραστάτη στο παρκέ τον Βεζένκοφ.
Βέβαια τώρα αυτά που κάνει με τη φανέλα του Παναθηναϊκού, είναι απλά το κάτι άλλο. Τη στιγμή που το «τριφύλλι» ήταν με την πλάτη στον τοίχο στο δεύτερο ματς, βγήκε μπροστά κι έτσι απλά νίκησε. Τη στιγμή που έφτασε το ματς χωρίς αύριο, αυτό που αν χανόταν τελείωνε εδώ η Euroleague για φέτος, έγινε ξανά αυτός που έδωσε το ρυθμό και οδήγησε τους συμπαίκτες του εκ του ασφαλούς στο Game 5.
Έχει γίνει μεγάλη κουβέντα αναφορικά με το αν έχει μεγάλο συμβόλαιο. Αν αξίζει αυτά που παίρνει. Αν τα έχει… βγάλει με τη μέχρι τώρα παρουσία του. Η ηγετική του φυσιογνωμία και αυτά που κουβαλά ο συγκεκριμένος παίκτης, έχουν αξία ανεκτίμητη. Την ώρα που «καίει» το σύμπαν, είναι μαγικός ο τρόπος με τον οποίο εμφανίζεται και κάνει μυθικές βραδιές. Οδηγώντας τον Παναθηναϊκό που ναι μεν έχει τεράστια ιστορία και legacy, αλλά έχει ξεχάσει πως είναι να παίζει αγώνες τόσο κρίσιμους και 12 χρόνια δεν έχει πάει στο Final Four.
Όχι απλά το συμβόλαιό του δεν είναι ακριβό λοιπόν, αλλά ίσως να τον έχει πιάσει και… κορόιδο ο Παναθηναϊκός. Στο Game 5 θα έπρεπε να μπει «καπέλο» στα εισιτήρια, για να αυξηθούν οι αποδοχές του. Προφανώς και το λέμε μέσα στην υπερβολή και τα αστεία επειδή έχει ένα συμβόλαιο αντάξιο της αξίας του. Μιας αξίας που ήταν απ’ την πρώτη στιγμή το σημείο κλειδί για να γυρίσει ο διακόπτης στον μπασκετικό Παναθηναϊκό.
Μιας αξίας που είχε υποτιμηθεί στα 2 εκατομμύρια τα προηγούμενα χρόνια απλά γιατί η χρησιμοποίηση του γινόταν με τέτοιο τρόπο ώστε να μην ξεχωρίζει έναντι των υπολοίπων.
Σαφώς και ο Ναν παίρνει όσα αξίζει και είναι τεράστιος παίκτης. Σαφώς κι ο Λεσόρ είναι φέτος ο καλύτερος ψηλός της διοργάνωσης. Πολλά παιδιά του Παναθηναϊκού προσφέρουν και ταλέντο και προσωπικότητα. Ηγέτης όμως, είναι ένας. Όχι απλά στο «τριφύλλι», αλλά στο σύνολο της Euroleague.
Όποιος διαφωνεί ας βάλει στη θέση του Σλούκα όποιον παίκτη θέλει. Τον Τζέιμς; Τον Λάρκιν; Τον Καμπάτσο; Τον Ουόκαπ; Κανείς τους δε θα μπορούσε να ανταποκριθεί με τον ίδιο τρόπο, την ίδια ευκολία, τα ηγετικά χαρακτηριστικά, στην πίεση που έχει η φανέλα και η «δίψα» του οργανισμού και του κόσμου για επιστροφή στο Final Four.
Μόνο αυτός που ξέρει που βρίσκεται, ξέρει πως γίνεται, ξέρει πως να το κάνει, γιατί το έχει κάνει πολλές φορές. Απλά εδώ έχει γύρω του κι έναν οργανισμό που τον εμπνέει περισσότερο. Το δείχνει στο παρκέ κάνοντας στα 34 του σεζόν MVP.
Αν ο Σλούκας πάει τον Παναθηναϊκό στο Final 4, τότε ο τίτλος του MVP δύσκολα δε θα φτάσει στα χέρια του. Και μαζί θα έχει υπογράψει την πιο γρήγορη δικαίωση στην ιστορία των μετακινήσεων από τον έναν αιώνιο αντίπαλο στον άλλον.
